Page 29 - Allemaal beestjes al meer dan 50 jaar

daarin Hans Sanders, Jeroen Ophoff, Charles Jansen en zichzelf en doopte die groep Ronnie

& de Ronnies. Hij ging met de opname naar platendirekteur Hans Kellerman van Negram die
het wel zag zitten. “Wat moet ´t kosten ?”, vroeg Kellerman. “Zeshonderd gulden”,
antwoordde Koelewijn benepen, niet wetend dat dat behoorlijk goedkoop was voor een

kant en klare produktie. “Gosh !”, riep Hans uit, “wat een geld ! Maar ik neem ´t, omdat ik
jou zo´n aardige kerel vind”. Later hoorde de producer dat de platendirekteur zeer in zijn
nopjes was met het koopje. De plaat werd geen groot succes. Ronnie bleek geen échte

zanger maar toch had hij wel wat, vond Peter. Zijn stem klonk een beetje lui, zelfs bij het
zijkerige af. Niet lang daarna zag de producer/songschrijver op de TV een merkwaardige
film. Hoofdpersoon was een alcoholicus die van kwaad tot erger verviel.

Aan het eind kwam een scene waarin de man in zijn slaap allerlei visioenen kreeg van de
meest afschuwelijke diertjes die uit alle hoeken van de kamer tevoorschijn kwamen en over
zijn bed krioelden. Dit delirium bleef Peter die avond bij, hij nam zijn gitaar en schreef in
een uur tijd “Beestjes”.

Beestjes Oh Suzy

1967 Negram NG 482

“Beestjes” was geknipt voor de stem van Ronnie
Schutte. Met dezelfde Rockets nam Peter
Koelewijn in één dag in de GTB studio het liedje

op. Toen hij met tape zich weer bij Hans
Kellerman aandiende, vroeg die weer wat ´t
kostte. “Elfhonderd gulden”, kreeg Peter maar
amper over z´n lippen want hij was de vorige

reaktie nog niet vergeten. En dat bedrag had hij
echt uitgegeven aan de produktie. “Tjee”,
kermde de platendirekteur, “je maakt me nog

failliet met die prijzen van je “. Maar even later
zei hij lachend. “We gaan het doen, want ik zie
er een dikke hit in”. Hij kreeg gelijk, de plaat

kwam op no 13 in Nederland maar in België
bereikte het nummer in één week de tweede plaats.

In 1967 was het gebruik van hasj nog een schemerige zaak. In Nederland was men daarmee

net aan het experimenteren en in België wist men er alleen maar van van horen zeggen.
Maar daar heerste wel de opvatting dat de Hollandse artiesten al en masse aan de rode

Libanon zaten. Op een optreden van Ronnie & de Ronnies in België kwamen een paar
Belgische jongens na het optreden achter de bühne en vroegen samenzweerderig aan de