Page 4 - Albert Niemeyer een leven in de kunst

the·art·of·living 80

Africa - 1987
Afmeting: 157 x 298 cm Oprechtheid
Gevoed door zijn liefde voor dieren, start hij samen met
Ingrid een dierenasiel, werkt vervolgens in de reclame en
verhuist naar het Brabantse Ommel, waar hij gaat werken en
wonen in een gerestaureerde kerk. Uiteraard met Ingrid, zijn
jeugdliefde, volgens Niemeyer niet alleen van ongeloolijk
groot belang voor zijn persoonlijke leven maar ook voor zijn
kunstenaarsbestaan. “Vanaf het moment dat we elkaar ont-
moetten, was zij het die in mij geloofde en dat ook altijd is
blijven doen.” Ze leefden een bohémien leven, maar tege-
lijkertijd waren het volgens Niemeyer niet altijd makkelijke
tijden. Door de steun van Ingrid, maar ook doordat Niemeyer
zoveel mogelijk bleef werken naast het schilderen, heeft hij
nooit gebruik gemaakt van welke kunstenaarsregeling dan
ook. En daardoor ook nooit concessies hoeven doen aan zijn
creativiteit en uiteindelijke doel. Het tekent de oprechtheid
van zijn kunstenaarsschap. Toch achtte Niemeyer de tijd nog
steeds niet rijp voor een professioneel leven in de kunst. Hij
was er niet klaar voor; legt de lat hoog en blijft keihard
werken, van ’s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Jarenlang
hield hij zich min of meer verscholen in Ommel. “Ik had
een duidelijk doel voor ogen”, vertelt hij. “Natuurlijk was er
vraag naar mijn werk en kon ik op verschillende plekken
exposeren. Maar ik ging voor de ‘Premier League’.” Die kwam
met de uitnodiging van de gerespecteerde Eindhovense
galerie, Willy Schoots, om te exposeren. Als klap op de vuur-
pijl stond Relex Modern Art Gallery uit Amsterdam op de
stoep. Die exposities slaan in als een bom, verkopen volledig
uit en markeren de start van Niemeyers kunstenaarsschap.
Niet alleen in Nederland, ook in Europa en zelfs in Amerika
is er vraag naar zijn werk.

Reizen
Het is ook de start van een periode waarin verschillende
thematische kenmerken terugkeren. Uiteraard is daar de
dierenwereld. Maar een lang verblijf in Afrika, inspireert
hem om ‘de mens’ centraal te stellen zijn werk. In Zuid-
Afrika keek hij zijn (schilders)ogen uit. “Onder alle lagen en
kleuren van de populatie zijn er mooie, lelijke, rijke, arme,
dikke, dunne, cartoonachtige of levensechte, vriendelijke en
onaardige mensen. Niemeyer schildert ze in aangename
verbazing”, schreven critici destijds. De reizen die hij maakte,
beïnvloeden zijn werk diepgaand. “In Kenia beleefde ik de
aarde opnieuw, in Egypte werd ik ontvoerd door de gestruc-
tureerde chaos en in New York door het goud.” Niemeyer
schildert in die tijd met acrylverf op zeer grote formaten
papier. De verf brengt hij niet alleen met kwasten, maar ook
met zijn handen of direct uit de lacon op het papier aan.
Zijn schilderijen, die vaak onregelmatige afmetingen hebben,
worden in perspex kasten gevat. Ondertussen explodeert de
vraag naar zijn werk. De belangstelling is zo groot dat hij er
amper aan kan voldoen. Niemeyer: “Die grote vraag ging
ten koste van mijn creativiteit. Niet alleen kwam ik onder
druk te staan, ik vertik het ook om een ‘maniertje’ te ontwik-
kelen en daardoor de productie op te schroeven. Elk werk
beschouw ik als mijn eerste en kan ik ook zo benaderen.
Daardoor wordt mijn werk geen herhaling van het vorige.
Vormen die je bij herhaling tegenkomt, zoals de vorm ‘3’
(symbool voor Afrika) gebruik ik om betekenis te geven aan
het werk waarmee ik bezig ben. Mijn werk roept nieuwe
dingen op en ik wil me blijven ontwikkelen.”

“Wanneer ik
een lijn zet,
voel ik waar die
vandaan komt.”